خاطره ای کوتاه از «صیاد دلها»

«علی صیاد شیرازی» به سال 1323 در روستای «کبود گنبد» از توابع «درگز» متولد شد. پس از دریافت دیپلم ریاضی در تهران به سال 1342 در آزمون دانشکده افسری پذیرفته شد و سه سال بعد در آزمون دانشکده افسری پذیرفته شد و سه سال بعد در رسته توپخانه فارغ التحصیل گردید. از سال 1348 در لشکر زرهی تبریز خدمت رسمی خود را در نیروی زمینی آغاز کرد

در سال 1350 با دختر عمویش ازدواج کرد و در سال 1351 برای دوره تخصصی توپخانه به آمریکا اعزام شد. او دوره سه ماهه تخصص «هواسنجی بالستیک» را در شهر «فورت سیل» ایالت «اوکلاهما» با احراز رتبه نخست از میان 20 افسر آمریکایی و ایرانی به پایان رساند. صیادشیرازی از ابتدای پیروزی انقلاب تا مهرماه 1358 در اصفهان با تشکیل گروهی 30 نفره، به حراست از پادگان خود پرداخت. از مهم ترین اقدامات او پس از پیروزی انقلاب اسلامی، می توان به تهیه طرح های عملیاتی که منجر به شکستن حصر شهرهای سنندج و پادگان های مریوان، بانه و سقز شد، اشاره کرد. پس از آن با 2 درجه ارتقاء، با درجه سرهنگ تمامی به فرماندهی عملیات غرب کشور منصوب شد. وی در آخرین ماههای ریاست جمهوری بنی صدر توسط او عزل شد و به دعوت [شهید] یوسف کلاهدوز در ستاد مرکزی سپاه به خدمت پرداخت. پس از خلع بنی صدر، برای پایان دادن به ناهماهنگی ارتش و سپاه در آن دوران، قرارگاه مشترک عملیاتی سپاه و ارتش را راه اندازی کرد و به عنوان فرمانده ارشد آن، مشغول به فعالیت شد.

او در مهرماه سال 1360، به فرماندهی نیروی زمینی ارتش منصوب شد و در 23 تیر 1365 از سمت خود استعفا داد و به سمت نمایندگی حضرت امام در شورای عالی دفاع منصوب شد. وی در 18 اردیبهشت 1366 به درجه سرتیپی رسید و در مهر 1368 به سمت معاونت بازرسی ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح منصوب شد. در شهریور 1372 با حکم فرماندهی کل قوا به سمت جانشین رئیس ستاد کل نیروهای مسلح منصوب شد و سپس در 16 فروردین 1378 با حکم فرماندهی کل قوا به درجه سرلشکری ارتقاء یافت.